Kopalnia Soli w Wieliczce

Historia i opis

Kopalnia Soli w Wieliczce to jeden z najcenniejszych zabytków materialnej i duchowej kultury Polski. W 1978 roku kopalnia została wpisana na pierwszą Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Od XIII wieku kopalnia była jednym z najważniejszych źródeł bogactwa w Królestwie Polskim, a wydobycie soli trwało nieprzerwanie aż do 2007 roku.

To unikalne w skali światowej miejsce, gdzie przez stulecia górnicy stworzyli pod ziemią prawdziwe dzieło sztuki z chodnikami, komorami, kaplicami i jeziorami solnymi, a także rzeźbami wykonanymi w solnych bryłach. Trasa turystyczna liczy ponad 2 kilometry i prowadzi przez 20 komór położonych na głębokości od 64 do 135 metrów pod ziemią.

Kaplica św. Kingi

Najsłynniejszym miejscem w kopalni jest Kaplica św. Kingi, położona na głębokości 101 metrów. To prawdziwa perła podziemnej architektury sakralnej. Kaplica ma wymiary 54 × 18 × 12 metrów i jest w całości wykuta w soli, łącznie z podłogą, ścianami, sufitem, ołtarzami i licznymi rzeźbami. Wyjątkowe wrażenie robią również solne żyrandole, oświetlające wnętrze kaplicy.

Jeziora solankowe

W kopalni znajduje się kilka podziemnych jezior solankowych. Największe z nich, Jezioro Wessel, ma głębokość około 9 metrów i jest położone na głębokości 135 metrów pod ziemią. Wody tych jezior zawierają stężony roztwór soli, który wykazuje właściwości lecznicze.

Komora Staszica i Komora Michałowice

Imponujące rozmiarami komory, powstałe w wyniku wydobycia soli, zachwycają swoją wielkością. Komora Staszica ma 36 metrów wysokości, a Komora Michałowice sięga prawie 35 metrów, co odpowiada wysokości 10-piętrowego budynku.

Informacje praktyczne